Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Παραλήρημα No1

Δεν επιτρέπεται βάσει των κανόνων μου, αυτό, αλλά εγώ τους παραβιάζω.
Θα έπρεπε να κλίνω το idem, right now, αλλά εγώ είμαι ακόμη εδώ.
Διότι, σήμερα είναι περίεργη μέρα. Θα μου πεις και πότε δεν είναι;
Την μία το ένα, την άλλη το άλλο, so what?
Και θα σου απαντήσω, πως έχεις απόλυτο δίκιο. Μα, να ξέρεις...ο άνθρωπος δύσκολα καταφέρνει να ξεφύγει από τις παραξενιές και τα λάθη του..

Μπήκε ο Δεκέμβρης. Μα, ακόμη έξω είναι άνοιξη. Τίποτα δεν φανερώνει πως σε λιγότερο
από μήνα, θα έχουμε Χριστούγεννα. Ο καιρός, έχει τρελαθεί, όπως και ο κόσμος.
Καθημερινά, ακούω περισσότερα τρελά και πρωτάκουστα πράγματα, τόσο αστεία, όσο
και θλιβερά. Και ερωτώ: Πού πάμε;
Θα φανεί αρκετά κοινότυπη ερώτηση,l know.
Αλλά, ήρθε η ώρα να αφήσω κι εγώ, την αγανάκτηση, την πικρία μου, την λύπη μου
και όλα τα συναφή να ξεχειλίσουν έξω από αυτό που αποκαλούμαι εαυτό μου.

"Φίλε, εσύ με την μαύρη μπλούζα που γράφει Beatles, τι με κοιτάζεις;"

Μακάρι να μπορούσα να το φωνάξω, μα δεν το κάνω.
Εσύ, που έχεις έναν όμορφο γάτο, σαν αυτόν που τριγυρνά και γουργουρίζει στην
αυλή μου. Ναι, εσύ. Που όπως χθες, όπως και αύριο, θα μου ρίχνεις ματιές κλεφτές
και εγώ θα αναρωτιέμαι, τι σκέφτεσαι, τι θέλεις.

"Ξύπνα, δεν είναι αυτά για σένα!"

Υ.Γ. το παραλήρημα, ήρθε στο τέλος του. Δεν ξέρω τι ακριβώς έγραψα, ούτε το λόγο που τα
δάχτυλά μου, πάτησαν τα πλήκτρα. Το σίγουρο, είναι πως τώρα, με καλεί το καθήκον.
Σας χαιρετώ..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου